تصحيح قرائت نماز . شيوه تلفظ 10 حرف زبان عربي
تصحيح قرائت نماز . شيوه تلفظ 10 حرف زبان عربي
  • مربوط به موضوع » <-CategoryName->

تصحيح قرائت نماز

شيوه تلفظ 10 حرف زبان عربي

با كمي دقّت در تلفّظ حروف عربي و مقايسة آنها با تلفّظ حروف فارسي، مشخّص مي‌گردد كه در بين 28 حرف زبان عربي فقط 10 حرف از آنها تلفّظ‌شان با زبان فارسي متفاوت است . اين حروف دهگانه عبارتند از:
ث ـــ ح ـــ ذ ـــ ص ـــ ض ـــ ط ـــ ظ ـــ ع ـــ غ ـــ و
18 حرف باقي مانده از حيث تلفّظ تفاوتي با تلفّظ فارسي‌شان ندارند. حال نحوة تلفّظ حروف ياد‌شده:

حرف «ث»
اين حرف را بايد به اصطلاح «نوك زباني» و نازك و كم‌حجم تلفّظ كرد (مانند كودكي كه نوك‌زباني صحبت مي‌كند)؛ يعني در حالي كه نوك زبان با دندان‌هاي جلو در آروارة‌ بالا تماس دارد هوا را به بيرون مي‌دميم (فشار نوك زبان بر دندان‌ها زياد نباشد).
حرف «ث» بدون اينكه صداي «سوت» از آن شنيده شود تلفّظ مي‌گردد.
ثَوابَ ـــ ثَلاثُ ـــ مَثُوبَةً ـــ ثُبُوراً ـــ ثِقالاً ـــ يُثْبِتُ ـــ جَاثيةً

حرف «ح»
حرف «حاء» با گرفتگي خاصّي در حلق، ايجاد مي‌شود؛ مانند كسي كه بخواهد مثلاً پوست تخمه‌اي را كه در حلق گير كرده با فشار هوا خارج كند.
الحَمْدُ ـــ حَميدٌ ـــ حُسْناً ـــ حُنَفاءَ ـــ نَحِسَاتٍ ـــ نُحْيِي ـــ الرّياحْ

حرف «ذ»
حرف «ذال» عيناً مانند حرف «ثاء» از تماس نوك زبان و دندان‌هاي بالا و با صداي نازك و «كم‌حجم» تلفّظ مي‌گردد.
دقّت كنيد كه فشار نوك زبان بر دندان‌ها زياد نباشد.
ذَهَبَ ـــ تَذَرُ ـــ ذَلِكَ ـــ هَذا ـــ ذُوقُوا ـــ ذِراعاً ـــ اُذْكُرُوا ـــ يَومَئِذْ

حرف «ص»
حرف «صاد» مانند «س» تلفّظ مي‌شود؛ فقط به همراه آن، صدا پرحجم تلفّظ مي‌شود (سين مُفخَّم). براي اين كار گلو را پرحجم كنيد؛ به اصطلاح عاميانه باد در گلو بيندازيد.
تأكيد مي‌شود كه هنگام تلفّظ «ص» نبايد صداي سوت شديد شنيده شود.
صَدَقَ ـــ قَصَصَ ـــ صُرِفَتْ ـــ نَصُوحاً ـــ نَواصِي ـــ إصْراً ـــ مَحِيصُ

حرف «ض»
حرف «ضاد» از تماس كنارة زبان با دندان‌هاي آسياي بالا (از هر طرف كه مقدور باشد؛ راست يا چپ) و با صداي پرحجم و درشت تلفّظ مي‌شود.
تلفّظ «ض» كمي مشكل است. در واقع حرف سركشي است. براي تسلّط بر آن بايد تمرين كرد.
ضَرَبَ ـــ  ضَعْفٍ ـــ ضَالّينَ ـــ مَغْضُوبِ ـــ نَضِجَتْ ـــ مَريضْ

حرف «ط»
حرف «طاء» مانند حرف «ت» تلفّظ مي‌شود با اين تفاوت كه صداي آن درشت و پرحجم مي‌باشد (تاي مفخَّم).
حرف «ط» قوي‌ترين حرف زبان عرب مي‌باشد.
طَيِّبة ـــ للطّاغينَ ـــ قِنطار ـــ طُمِسَتْ ـــ صِراطي ـــ خَطيئة
حرف «ظ»
اين حرف دقيقاً مانند حرف «ذ» از تماسّ نوك زبان و سرِ دندان‌هاي جلو آروارة بالا ايجاد مي‌شود؛ با اين تفاوت كه صدا در حرف «ظاء» درشت و پرحجم مي‌گردد (ذال مفخَّم).
بايد دقّت كرد كه هوا با فشار زياد دميده نشود.
ظََلَمَ ـــ عِظاماً ـــ ظِلالُها ـــ يَظْلِمُونَ ـــ عَظيمٌ ـــ تُوعَظونَ ـــ غَليظْ

حرف «ع»
اين حرف از ميان حلق و به صورت نرم تلفّظ مي‌شود و گويي صدا «كِش» مي‌آيد (البتّه اين به معناي افراط در نرمي حرف نيست).
دقّت كنيد كه حرف «ع» مفخَّم و پرحجم ادا نشود.
عَلِمَ ـــ يَنابيعَ ـــ العَالَمِينَ ـــ تَعُدُّوا ـــ بَعُوضَةً ـــ نِعْمَ العَبْدْ

حرف «غ»
حرف «غين» از همان محلّ‌ِ تلفّظ حرف «خاء» يعني ازناحية حلق تلفّظ شده ولي صداي آن نرم و كشيده و دنباله‌دار است و حالت خراش و خشونت حرف «خاء» را ندارد.
صداي «غ» را مي‌توانيم هنگامي كه مقداري آب در گلو «غرغره» مي‌كنيم بشنويم. صداي «غ» بايد درشت و پرحجم باشد.
غَيْرِ ـــ الغَرُورَ ـــ يَغُلَّ ـــ غِلاظٌ ـــ مَغْلُوبٌ ـــ يُغْنِهِمُ ـــ يَغفِرُ ـــ لُغُوبٌ ـــ بَلاغْ

حرف «و»
براي تلفّظ «واو» نبايد مثل صداي فارسي آن، دندان‌هاي بالا با لب پايين تماس پيدا كند؛ بلكه در اداي اين حرف، لب‌ها به صورت «غنچه» درمي‌آيد و صداي «و» از ميان دو لب خارج مي‌شود.
بايد دقّت كرد كه حرف واو كم‌حجم و نازك ادا شود.
وَرَدَ ـــ لَوَّوْا ـــ نَواصِي ـــ غَاوُون َـــ أوِ انْقُصْ ـــ مَوْرُودُ ـــ الوُجُوهُ ـــ آوَوْا

استفاده از كتاب «حلية القرآن»  با اندكي تصرّف

نظرات شما عزیزان:

نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: